Intensywność kolorów tego gatunku w znacznej mierze zależy od intensywności oświetlenia. Linia skrzeli dzieli ciało tej ryby na dwa kolory. Głowa jest szmaragdowo zielona, ciało intensywnie niebieskie. Wzdłuż ciała ciągnie się rozwidlona pręga, która biegnie od nasady ogona do głowy. Jak pozostałe gatunki z tej rodziny, również tęczanka niebieska charakteryzuje się dość dużymi oczami, wysokim, bocznie spłaszczonym pokrojem ciała, podwójną płetwą grzbietową oraz długą płetwą odbytową. Samce są niewiele większe od samic, bardziej jaskrawe oraz mają wyższy pokrój ciała. Samica ma bardziej torpedowaty kształt ciała.
samiec tęczanki niebieskiej
W naturalnych warunkach gatunek zamieszkuje mocno zarośnięte obszary. Jest to gatunek zagrożony – przyczynił się do tego przemysł oraz odłowy.
Tęczanka jest stworzeniem stadnym. Aby ryba czuła się dobrze musimy zapewnić jej towarzystwo innych osobników. W grupie osobniki męskie wyświetlają swoje najlepsze kolory – rywalizują między sobą w ten sposób o względy samicy oraz o przywództwo (dominację) w stadzie . Jest to aktywna, ciekawska, spokojna rybka, która uwielbia być w ruchu. Szybko pływa. Inteligentna.
Rybki te lubią tereny obsadzone dość mocno roślinami. Niezbędne im są kryjówki wśród korzeni, gałęzi czy skał. W celach ochronnych wybierają środowisko z niebiesko kwitnącymi roślinami, np. niezapominajkami,
dąbrówkami czy błękitnym przetacznikiem goryczkowym.
Najbardziej typową rośliną, w towarzystwie której rybka ta czuje się bezpiecznie jest kosaciec niski (Iris pumila), ze względów ochronnych oczywiście błękitny.
Tak wygląda przykładowe środowisko tęczanki niebieskiej
Tęczanka niebieska bez problemu może dzielić przestrzeń życiową z innymi, różnych rozmiarów rybami
Kiedy zapewnimy tęczance niebieskiej optymalne warunki i towarzystwo innych rybek możemy spodziewać się pełnego sukcesu w jej hodowli
pozdrawiam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz